|

,

|

Czy azbest jest faktycznie trujący? Wszystko co trzeba wiedzieć

Azbest przez lata był postrzegany jako cudowny materiał budowlany – odporny na ogień, chemikalia i wysokie temperatury wydawał się być idealnym rozwiązaniem na dachy, rury i izolacje. Dziś jest jednak zakazany w wielu krajach. Dlaczego? Bo azbest jest trujący – tylko, że nie w sposób natychmiastowy, ale długofalowy i podstępny. W tym artykule wyjaśniamy wszystko, co trzeba wiedzieć o szkodliwości azbestu, wpływie na zdrowie i przepisach dotyczących jego usuwania.

Azbest to ogólna nazwa grupy sześciu naturalnie występujących minerałów krzemianowych o strukturze włóknistej. Najczęściej spotykane odmiany to:

Chryzotyl (azbest biały)
Najpowszechniejszy, występuje w większości starych budynków. Charakteryzuje się elastycznymi włóknami i był szeroko stosowany w budownictwie.
Amosyt (azbest brunatny)
Bardziej toksyczny, używany m.in. w izolacjach rur i płytach ogniotrwałych. Ma sztywniejsze włókna i większy potencjał uszkadzania płuc.
Krokidolit (azbest niebieski)
Najbardziej niebezpieczny typ azbestu. Jego cienkie, ostre włókna są bardzo łatwo wdychane i mają silne działanie rakotwórcze.

Włókna azbestu są tak drobne, że po uwolnieniu unoszą się w powietrzu i mogą być wdychane bez świadomości zagrożenia.


Włókna azbestowe

Azbest sam w sobie nie jest chemicznie toksyczny – nie da się się nim poparzyć albo zatruć się nim przez skórę. Problem pojawia się dopiero wtedy, gdy materiał zostaje uszkodzony, zniszczony lub poddany obróbce mechanicznej (np. poprzez cięcie, łamanie, wiercenie). Wtedy mikroskopijne włókna azbestowe (na zdjęciu powyżej) uwalniają się do powietrza, tworząc pył, który może zostać łatwo wchłonięty przez organizm drogą oddechową.

Co się dzieje po wdychaniu włókien azbestu?

Wdychane włókna są tak drobne i ostre, że przenikają głęboko do układu oddechowego, aż do samych pęcherzyków płucnych, gdzie następuje wymiana gazowa. Tam:

  • Osadzają się w tkance płucnej, ponieważ organizm nie potrafi ich wydalić ani rozłożyć.
  • Powodują ciągłe mikrourazy i przewlekłe stany zapalne, które z czasem prowadzą do nieodwracalnych zmian strukturalnych w płucach.
  • Stymulują nadmierną produkcję kolagenu, co może skutkować bliznowaceniem (azbestoza) i utratą elastyczności płuc.
  • U niektórych osób, po wieloletnim okresie latencji, inicjują procesy nowotworowe, prowadzące m.in. do raka płuc lub złośliwego międzybłoniaka (mezotelioma).

Niepokojące jest to, że włókna pozostają w organizmie przez całe życie – nie ma sposobu, by je usunąć. Ich obecność w ciele to tykająca bomba biologiczna: choroby wywołane azbestem rozwijają się powoli, często bezobjawowo przez dziesiątki lat, aż do momentu, gdy jest już za późno na skuteczne leczenie.


Wdychanie azbestu może prowadzić do szeregu bardzo poważnych chorób układu oddechowego. Oto najczęstsze z nich:

Choroba
Charakterystyka
Okres latencji
Azbestoza
Bliznowacenie płuc, prowadzące do niewydolności oddechowej
10–20 lat
Raka płuc
Złośliwy nowotwór płuc, często w wyniku ekspozycji zawodowej
15–35 lat
Mezotelioma opłucnej
Rzadki, ale bardzo agresywny nowotwór błony otaczającej płuca
20–50 lat
Nowotwory krtani i jajników
Również mogą być powiązane z azbestem
20+ lat

Choć stosowanie azbestu zostało w Polsce zakazane już w 1997 roku, jego obecność w starszym budownictwie wciąż jest powszechna. Jeśli Twój dom, blok lub budynek gospodarczy został wzniesiony w latach 60., 70. lub 80., istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że zawiera materiały azbestowe – szczególnie, jeśli nie był poddawany gruntownej modernizacji.

Typowe miejsca występowania azbestu:

Pokrycia dachowe z eternitu
Eternit to handlowa nazwa płyt azbestowo-cementowych, które były masowo stosowane jako tanie, ognioodporne i trwałe pokrycie dachowe. Płyty te mają charakterystyczny szaro-popielaty kolor i falisty profil. Znajdziesz je nie tylko na domach jednorodzinnych, ale też na garażach, szopach, budynkach gospodarczych i halach przemysłowych.
Izolacje rur i przewodów
W starych instalacjach wodno-kanalizacyjnych oraz grzewczych często stosowano azbest jako izolację termiczną. Otulina miała formę szarego „kokonu” lub warstwy przypominającej tynk. Azbest występował też jako warstwa izolująca rury ciepłownicze w blokach i zakładach przemysłowych.
Płyty ognioodporne i sufity podwieszane
Wiele budynków użyteczności publicznej (szkoły, szpitale, biura z PRL-u) wyposażano w sufity podwieszane lub ścianki działowe zawierające azbest, ze względu na jego ognioodporność. Czasem dodawano go do tynków i zapraw cementowych, by zwiększyć ich wytrzymałość ogniową.
Instalacje elektryczne i wentylacyjne
Azbest wykorzystywano jako izolator w starych skrzynkach bezpiecznikowych, przełącznikach i rozdzielniach elektrycznych. Spotykany był też w kanałach wentylacyjnych, jako warstwa izolująca elementy narażone na przegrzewanie.
Płytki podłogowe i kleje budowlane
W niektórych typach wykładzin PVC i płytek winylowych stosowanych w PRL-u również można znaleźć azbest – nie w samej płytce, lecz w warstwie klejącej. Choć wydaje się to niegroźne, zerwanie podłogi bez odpowiednich środków ostrożności może uwolnić włókna do powietrza.

To jedno z najczęściej zadawanych pytań – i bardzo słuszne. Azbest ma opinię „cichego zabójcy”, ale nie oznacza to, że każda jego forma od razu stanowi zagrożenie. Kluczowy jest stan techniczny wyrobu i to, czy dochodzi do uwolnienia włókien do powietrza.

1. Szczelnie zamknięty azbest – zagrożenie potencjalne, ale nieaktywne

Jeśli wyrób azbestowy (np. płyta eternitowa na dachu) jest w dobrym stanie technicznym – nieuszkodzony, niepopękany, niekruszony – to nie uwalnia włókien do otoczenia. Taki azbest jest bezpieczny, o ile pozostaje nienaruszony i niepoddany obróbce mechanicznej.

Przykład bezpiecznego azbestu:

  • dach z eternitu, który nie przecieka i nie jest uszkodzony,
  • rury z otuliną azbestową zamknięte w niedostępnej przestrzeni technicznej,
  • ścianka działowa zawierająca azbest, ale zabezpieczona tynkiem i niepoddawana żadnym pracom.

2. Uszkodzony lub naruszony azbest – realne ryzyko

Największym zagrożeniem są sytuacje, w których struktura materiału azbestowego zostaje naruszona. Włókna azbestowe są mikroskopijne i bardzo lekkie, dlatego po uwolnieniu unoszą się w powietrzu i mogą być wdychane niezauważenie. To właśnie wtedy zaczyna się ryzyko rozwoju chorób układu oddechowego – szczególnie po wielokrotnym narażeniu.

Niebezpieczne sytuacje:

  • kruszenie płyt azbestowych,
  • łamanie eternitu,
  • wiercenie w azbestowych rurach,
  • cięcie, szlifowanie, a nawet intensywne mycie pod ciśnieniem,
  • przypadkowe uszkodzenia podczas remontu dachu, ocieplenia, wymiany rur.

Każde takie działanie powoduje uwolnienie tysięcy mikrowłókien, które mogą utrzymywać się w powietrzu przez wiele godzin, a nawet osiadać i ponownie unosić się przy ruchu powietrza.

3. Remonty – najczęstsze źródło nieświadomej ekspozycji

Wiele osób nie wie, że w ich budynku jest azbest, i przystępuje do prac remontowych bez żadnych zabezpieczeń. Tymczasem zwykłe zrywanie dachu z eternitu, kucie ścian, przebijanie się przez stropy lub rury może wystarczyć, by narazić się (i domowników) na poważne konsekwencje zdrowotne.

🧤 W takiej sytuacji:

  • nie próbuj nic demontować samodzielnie,
  • skontaktuj się z gminą lub firmą posiadającą certyfikat usuwania azbestu,
  • odetnij miejsce prac od reszty budynku, nie wchodź tam bez specjalistycznych masek (P3),
  • nie wdychaj, nie dotykaj, nie odkurzaj – to tylko pogarsza sytuację.

W Polsce stosowanie azbestu zostało zakazane ustawowo w 1997 roku. Od tamtej pory obowiązuje całkowity zakaz produkcji, obrotu i wprowadzania do obiegu wyrobów zawierających azbest. Mimo to wciąż obecne są jego ogromne ilości w środowisku – głównie w postaci płyt dachowych, rur, izolacji i paneli budowlanych. Według szacunków, na terenie kraju może znajdować się ponad 10 milionów ton wyrobów zawierających azbest.

Rządowy program „Azbest 2032” – co zakłada?

W odpowiedzi na zagrożenie zdrowotne i środowiskowe, rząd przyjął strategię długoterminową w postaci programu „Program Oczyszczania Kraju z Azbestu na lata 2009–2032”, znanego powszechnie jako Azbest 2032. Jego głównym celem jest całkowite wyeliminowanie azbestu z przestrzeni publicznej i prywatnej do końca 2032 roku.

Główne założenia programu:

🔹 Obowiązek inwentaryzacji – każdy właściciel lub zarządca nieruchomości musi zgłosić obecność azbestu w ewidencji prowadzonej przez gminę.

🔹 Stopniowe usuwanie – właściciele muszą zadbać o bezpieczne i planowe pozbycie się wyrobów zawierających azbest, zgodnie z harmonogramem.

🔹 Wsparcie finansowe – wiele samorządów oferuje dofinansowanie lub całkowite pokrycie kosztów demontażu, transportu i utylizacji azbestu. Wsparcie to pochodzi zazwyczaj z budżetów gminnych, funduszy wojewódzkich oraz środków UE.

📌 Warto wiedzieć

Sam fakt posiadania eternitu na dachu nie jest nielegalny, ale musi on zostać usunięty przed 2032 rokiem. Odwlekanie działań grozi karami i utratą możliwości dofinansowania.


Profesjonalne usuwanie azbestu to skomplikowany i rygorystyczny proces, który obejmuje:

1
Zgłoszenie prac do urzędów
Prace związane z usuwaniem azbestu muszą zostać zgłoszone do właściwych instytucji – najczęściej do gminy oraz lokalnego inspektoratu pracy.
2
Zabezpieczenie terenu
Obszar prac musi być dokładnie oznakowany i odgrodzony. Obowiązuje całkowity zakaz wstępu dla osób postronnych.
3
Stosowanie środków ochrony
Wszyscy pracownicy muszą korzystać z masek filtrujących klasy P3, kombinezonów ochronnych oraz rękawic zabezpieczających.
4
Zwilżanie powierzchni
Przed demontażem płyty i inne elementy należy dokładnie nawilżyć wodą, aby zminimalizować unoszenie się pyłu azbestowego w powietrzu.
5
Pakowanie materiału
Odpady zawierające azbest należy umieszczać w szczelnych workach lub opakowaniach, odpowiednio oznakowanych jako materiał niebezpieczny.
6
Transport i utylizacja
Zabezpieczony azbest trafia wyłącznie do specjalistycznych składowisk, posiadających zezwolenie na przyjmowanie niebezpiecznych odpadów.

Usuwanie azbestu bez zezwolenia może skutkować karami finansowymi, a nawet odpowiedzialnością karną.


Tak – przez większość XX wieku azbest był traktowany jako cudowny materiał. Zachwycano się jego:

  • odpornością na ogień i wysokie temperatury,
  • wytrzymałością mechaniczną i elastycznością,
  • odpornością na chemikalia i wilgoć,
  • niską ceną i szeroką dostępnością.

Dzięki tym właściwościom stosowano go w budownictwie, przemyśle, transporcie i elektronice. Obecny był w dachach, rurach, izolacjach, farbach, a nawet ubraniach roboczych.

Kiedy odkryto zagrożenie?

Pierwsze podejrzenia pojawiły się już w latach 30., ale dopiero w latach 70. pojawiły się jednoznaczne dowody naukowe, że włókna azbestu powodują nowotwory i nieodwracalne choroby płuc.

Kluczowe badania wykazały, że:

☠️
Powoduje nowotwory
Azbest może prowadzić do raka płuc, międzybłoniaka i azbestozy – chorób o wysokiej śmiertelności.
🫁
Włókna pozostają w płucach
Mikroskopijne włókna osadzają się w tkance płucnej i nie są usuwane z organizmu przez całe życie.
Skutki po latach
Choroby wywołane azbestem mogą rozwijać się nawet po 30–40 latach od pierwszego kontaktu.

Oficjalne uznanie azbestu za rakotwórczy

W latach 90. WHO i IARC oficjalnie uznały wszystkie formy azbestu za rakotwórcze. W efekcie:

  • UE wprowadziła zakaz stosowania azbestu (Polska: 1997 r.),
  • kraje zachodnie zaczęły wdrażać programy usuwania,
  • azbest został objęty ścisłą kontrolą i regulacjami.

Tak. Azbest jest śmiertelnie niebezpieczny, gdy zostaje uszkodzony lub naruszony. Wdychanie jego włókien prowadzi do poważnych chorób układu oddechowego, w tym nowotworów. Chociaż sam materiał nie wydziela toksyn chemicznych, jego działanie mechaniczne wewnątrz organizmu jest niezwykle destrukcyjne.

Dlatego:

  • Nie próbuj usuwać go samodzielnie.
  • Zgłaszaj obecność azbestu w swojej nieruchomości.
  • Korzystaj z dofinansowań i usług profesjonalnych firm.

Czy azbest jest groźny tylko podczas remontu?

Tak. Azbest staje się niebezpieczny dopiero wtedy, gdy jego struktura zostaje naruszona – np. podczas cięcia, łamania, szlifowania. Nienaruszony materiał nie uwalnia włókien, więc nie stanowi natychmiastowego zagrożenia.

Czy azbest może szkodzić przez skórę?

Nie. Azbest nie wchłania się przez skórę ani nie wywołuje reakcji kontaktowej. Zagrożenie pojawia się wyłącznie po wdychaniu jego mikroskopijnych włókien do płuc.

Czy mogę samodzielnie zdjąć dach z eternitu?

Zdecydowanie nie. Demontaż materiałów zawierających azbest wymaga certyfikatów, zgłoszeń i zachowania rygorystycznych zasad BHP. Samodzielne usuwanie azbestu jest nielegalne i grozi wysokimi karami.

Skąd mam wiedzieć, czy mam azbest na dachu lub w domu?

Jeśli budynek powstał przed 1997 rokiem, jest duża szansa, że zawiera wyroby azbestowe. Typowym znakiem jest falisty, szary dach (eternit). W przypadku wątpliwości najlepiej skontaktować się z inspektorem budowlanym lub urzędem gminy.

Czy mogę uzyskać dofinansowanie na usunięcie azbestu?

Tak. Wiele gmin i samorządów oferuje dofinansowanie lub pokrywa 100% kosztów demontażu i utylizacji. Warto zapytać w lokalnym urzędzie gminy o aktualne programy wsparcia.

Jak długo włókna azbestu pozostają w organizmie?

Włókna azbestowe nie ulegają rozkładowi ani wydaleniu. Pozostają w płucach przez całe życie i mogą wywołać chorobę nawet po 30–40 latach od kontaktu.

+ posts

Specjalizuje się w nowoczesnych technologiach budowlanych i zrównoważonym rozwoju urbanistycznym. Z pasją śledzi najnowsze trendy w architekturze oraz innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne. Po godzinach zgłębia historię architektury i jej wpływ na rozwój społeczności miejskich.


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

bądź na bieżąco.

Nie chcesz ominąć żadnego artykułu? Dołącz do newslettera!